بررسی تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر شاخص‌های توانمندی بیماران مبتلا به پرفشاری خون

مقدمه: پرفشاری خون یکی از بیماری‌های شایع، مزمن و رو به افزایش در سراسر جهان است که مانند دیگر بیماری‌های مزمن سبب کاهش شاخص‌های توانمندی (تهدید درک شده، خودکارآمدی و عزت نفس) می‌گردد. از آنجایی که خانواده تأثیر انکار ناپذیری بر ارتقای شاخص‌های توانمندی دارد از این سو این مطالعه با هدف تعیین تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر شاخص‌های توانمندی بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام گردید. روش کار: مطالعه حاضر، مطالعه‌ای نیمه تجربی در سال 1392 بر روی 67 بیمار مبتلا به پر فشاری خون اولیه مراجعه کننده به مراکز بهداشتی –درمانی شهر قاین که بصورت تصادفی در دو گروه آزمون 32 نفره و گروه کنترل 35 نفره قرار گفتند، انجام شد. مداخله در گروه آزمون بر اساس الگوی توانمندسازی خانواده محور انجام شد. ابزار مطالعه شامل پرسش نامه‌های محقق ساخته و استاندارد، دموگرافیکی و شاخص‌های توانمندی (تهدید درک شده یا دانش، خودکارآمدی و عزت نفس) بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 با آزمون‌های آماری توصیفی، آزمون تی مستقل، من ویتنی، کای دو، تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: بین دو گروه از نظر اطلاعات دموگرافیکی تفاوت معنی داری دیده نشد (05/0 > P). به ترتیب نمرات عزت نفس، دانش، خودکارآمدی بیماران در گروه آزمون در طی قبل از مداخله و پس از آن از (72/3 ± 50/27 به 16/4 ± 15/29)، (54/12 ± 46/59 به 38/13 ± 80)، (37/5±7/35 به 21/6±38/49) ارتقاء یافت (05/0 > P). ولی در نمرات موارد ذکر شده در گروه کنترل تفاوتی دیده نشد (05/0 < P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می‌دهد که با استفاده از آموزش بر اساس الگوی توانمندسازی خانوده محور نمرات دانش، عزت نفس و خودکارآمدی بیماران مبتلا به پرفشاری خون در گروه آزمون افزایش یافت این در حالی بود که برای بیماران در گروه کنترل این افزایش دیده نشد بنابراین با نتایج حاصله می‌توان گفت که الگوی توانمدسازی خانواده محور سبب افزایش شاخص‌های توانمندی می‌گردد لذا از این جهت پیشنهاد می‌گردد که پرستاران جهت آموزش به بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن نظیر پرفشاری خون به جای آموزش بیمار محور خانوده را درگیر کنند.